*ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்* - ஜெயகாந்தன்

 

ஜெயகாந்தனின் *ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்* நாவல் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு முக்கியமான படைப்பாகக் கருதப்படுகிறது. இது 1972இல் *ஆனந்த விகடன்* இதழில் தொடராக வெளியிடப்பட்டு, பின்னர் 1973இல் நூலாக வெளிவந்தது. ஜெயகாந்தன் தனது படைப்புகளில் இதைத் தனக்கு மிகவும் பிடித்தமானதாகவும், இலக்கிய விமர்சகர்கள் ஆகச் சிறப்பானதாகவும் குறிப்பிடுவதாக முன்னுரையில் தெரிவித்துள்ளார்.

கதைக்களம்

நாவலின் மையப்பாத்திரம் ஹென்றி என்னும் இளைஞன். அவன் ஒரு ஆங்கிலோ-இந்தியப் பின்னணி கொண்டவனாக இருக்கலாம், ஆனால் அவனது அடையாளமின்மையே கதையின் தனித்துவமாகிறது. ஹென்றி தனது வளர்ப்புத் தந்தை (பப்பா) இறந்த பிறகு, அவரது சொந்த ஊரான கிருஷ்ணராஜபுரத்துக்கு வருகிறான். அங்கு பப்பாவின் பழைய வீட்டைப் புதுப்பித்து, அதைத் தன் உலகமாக மாற்றுவதற்கான பயணமே கதையின் மையம். இந்தப் பயணத்தில் அவன் சந்திக்கும் மனிதர்கள் - தேவராஜன், துரைக்கண்ணு, அக்கம்மாள், கிளியாம்பாள், மண்ணாங்கட்டி,பேபி போன்றோர் - அவனது வாழ்க்கைத் தத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகின்றனர்.

கதையின் சிறப்பு

இந்த நாவலில் பாரம்பரியமான கதைக்களம் (plot) என்பது மிகக் குறைவு. மாறாக, பாத்திரங்களின் உரையாடல்கள், அவர்களது உள்ளார்ந்த உணர்வுகள், மற்றும் மானுட வாழ்வின் பற்றிய தத்துவச் சிந்தனைகளே முன்னிலைப்படுத்தப்படுகின்றன. ஹென்றி ஒரு துறவியைப் போன்றவன் - பாசம், பந்தம், உறவுகள் இருந்தாலும், அவன் எந்தச் சமூகக் கட்டமைப்பிலும் பொருந்தாத ஒரு சுதந்திர ஆன்மா. அவனது பாத்திரம், இந்தியத் துறவு மரபின் சாயலையும், ஹிப்பி கலாச்சாரத்தின் சுதந்திர உணர்வையும் இணைத்து ஒரு தனித்துவமான மனிதனை உருவாக்குகிறது.

 ஜெயகாந்தன் இதில் அடித்தட்டு மக்களைப் பற்றி எழுதினாலும், அவர்களை அறிவிலும் உணர்விலும் முதிர்ந்தவர்களாக சித்தரிக்கிறார். உதாரணமாக, ஹென்றியும் தேவராஜனும் மாடியில் அமர்ந்து பேசும் காட்சி - அது வெறும் உரையாடல் அல்ல, வாழ்க்கையின் ஆழமான புரிதலை வெளிப்படுத்தும் தருணம். "சாமிக்கும் மதத்துக்கும் என்ன சம்பந்தம்?" என்று ஹென்றி கேட்கும் கேள்வி, அவனது மதம், சாதி, இனம் போன்ற அடையாளங்களைத் தாண்டிய சிந்தனையை பிரதிபலிக்கிறது.

 தத்துவப் பின்னணி

நாவலின் தலைப்பு - *ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்* - ஒரு மனிதனே தனக்கான உலகத்தை உருவாக்க முடியும் என்பதை உணர்த்துகிறது. ஹென்றி, தன் உள்ளொளியால் தன் சுற்றுப்புறத்தை ஒளிமயமாக்குகிறான். அவனுக்கு எதிர்மறை பண்புகள் இல்லை; அவன் நம்பிக்கையும் பிரியமும் கொண்ட ஒரு மனிதாபிமானி. இது, அந்நியத் தன்மையைப் பேசும் காஃப்காவின் *கரப்பாம்பூச்சி* போன்ற படைப்புகளுக்கு மாற்றாக, நம்பிக்கையூட்டும் ஒரு பாத்திரத்தை முன்வைக்கிறது.

விமர்சனம்

- **பலம்**: ஜெயகாந்தனின் எழுத்து நடை கவித்துவமானது மட்டுமல்ல, தர்க்க ரீதியாகவும் செறிவானது. பாத்திரங்களின் உரையாடல்கள் வாழ்க்கையின் நிதர்சனத்தை எளிமையாகவும் ஆழமாகவும் பேசுகின்றன. ஹென்றி என்ற பாத்திரம் தமிழ் இலக்கியத்தில் ஒரு உச்சமாகக் கருதப்படுகிறது.

- **தாக்கம்**: 1970களின் ஹிப்பி இயக்கத்தின் பின்னணியில் எழுதப்பட்ட இது, அன்றைய இளைஞர்களுக்கு ஒரு புதிய தரிசனத்தை அளித்தது. இன்றும் அதன் மனிதநேயமும் சுதந்திர உணர்வும் பொருந்திப்போகின்றன.

 *ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம்* ஒரு புனைகதையை விடவும், ஒரு மனிதனின் உள்ளார்ந்த சுதந்திரத்தையும், அவனது உலகத்தை அவனே உருவாக்கும் சக்தியையும் பேசும் தத்துவப்படைப்பு. ஜெயகாந்தனின் முத்திரையான யதார்த்தமான பாத்திரங்களும், அவர்களது உரையாடல்களும் இதை ஒரு காலமற்ற படைப்பாக மாற்றுகின்றன. இது வெறும் கதையல்ல, வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளும் ஒரு பயணம்.

இந்த நாவலில் எனக்குப் பிடித்த சில வரிகள்.

“மனுஷனைப் பத்தியோ, கடவுளைப் பத்தியோ முன் கூட்டியே தீர்மானம் ஒண்ணுமில்லாமல் - திறந்த மனசோட பார்த்தா எல்லா மனுஷன்லேயும் கடவுளைப் பார்க்கலாம்”

“வாழ்க்கையிலே துன்பப்படுகிறவர்கள் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். துன்பப்படுத்துகிறவர்களும் நிறைய பேர் இருக்கிறார்கள். அதைப் புரிந்து கொள்கிறவர்கள்தான் ரொம்பக் குறைவு. அந்தக குறைவானவர்களில் நீங்கள் ஒருவர்…”

“எப்பவும் சந்தோஷமாக இருக்கணும்னா நாம்ப மனசாலே சின்னக் குழந்தையாயிருக்கணும்னு தெரியுது”

“உண்மைகள் ஒன்றும் அவ்வளவு முக்கியமில்லை. ஒரு நல்ல நம்பிக்கையைச் சிதைக்காமலிருப்பதே மிகவும் முக்கியம்’